کد مطلب:319012 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:148
حکم رباء در دین مقدس اسلام
خدای متعال در قرآن كریم سوره بقره (2) جزء (3) آیه (274) می فرماید:
«الذین یأكلون الربوا لا یقومون الا كما یقوم الذی یتخبطه الشیطان من المس ذلك بانهم قالوا انما البیع مثل الربوا و احل الله البیع و حرم الربوا الخ.
ترجمه تحت اللفظی:
آنان كه رباء می خورند، برنمی خیزند جز مانند برخاستن كسی كه آشفته ساخته است او را شیطان به دیوانگی و این به سبب آن است كه
گفته اند همانا سوداگری مانند سودخوری است و حال آن كه حلال كرد خدا سوداگری را و حرام نمود سودخوری را: باز به شما فریب خوردگان خطاب می كنیم آیا كدام یك از این دو قانون رفاهیت بشر را تأمین می كند قانون اسلام یا قانون بهاء، اگر درست دقیق شوید خواهید گفت قانون مقدس اسلام. زیرا آن بیچاره فلك زده ای را كه برای امرار معاش خود و زن و بچه اش مبلغی پول از كسی قرض می كند كه در مدت معین به او رد نماید نهایت كاری را كه می تواند انجام دهد این كه با زحمت زیاد همان وجهی را كه گرفته است به صاحبش رد كند بنابراین اگر مبلغی پول به نام سود و رباء تحمیل بر او شود جز ظلم و تعدی و سخت گیری، بیدادگری چیز دیگری نخواهد بود، و گذشته از این جواز رباء و شیوع آن، باعث عداوت و كینه از هر دو طرف ربح گیرنده و دهنده خواهد شد، زیرا امر از این دو خارج نیست یا آن بیچاره فلك زده ربح پول می دهد یا نمی دهد اگر در صورتی كه ربح دهد بدون تردید بغض و عداوت ربح گیرنده را به دل خواهد گرفت و در صورتی كه ربح و سود ندهد باز به طور قطع و مسلم، قرض دهنده، بغض و كینه ی آن بیچاره ی فلك زده را در دل می پروراند، لذا از این نكته نظر و نظرهای دیگر، دین مقدس اسلام رباء را بر مردم حرام كرد ولی میرزا بهاء از آن جائی كه تمام قوانین و دستوراتش بر خلاف دستورات عقلاء است، درباره رباء هم برعكس حكم كرده می گوید: اگر ربحی در میان نباشد
امور معطل و معوق خواهد ماند. ای آفرین بر این حكم بی اساس پوشالی و ای مرحبا بر این دستور بی پایه قلابی.
«الذین یأكلون الربوا لا یقومون الا كما یقوم الذی یتخبطه الشیطان من المس ذلك بانهم قالوا انما البیع مثل الربوا و احل الله البیع و حرم الربوا الخ.
ترجمه تحت اللفظی:
آنان كه رباء می خورند، برنمی خیزند جز مانند برخاستن كسی كه آشفته ساخته است او را شیطان به دیوانگی و این به سبب آن است كه
گفته اند همانا سوداگری مانند سودخوری است و حال آن كه حلال كرد خدا سوداگری را و حرام نمود سودخوری را: باز به شما فریب خوردگان خطاب می كنیم آیا كدام یك از این دو قانون رفاهیت بشر را تأمین می كند قانون اسلام یا قانون بهاء، اگر درست دقیق شوید خواهید گفت قانون مقدس اسلام. زیرا آن بیچاره فلك زده ای را كه برای امرار معاش خود و زن و بچه اش مبلغی پول از كسی قرض می كند كه در مدت معین به او رد نماید نهایت كاری را كه می تواند انجام دهد این كه با زحمت زیاد همان وجهی را كه گرفته است به صاحبش رد كند بنابراین اگر مبلغی پول به نام سود و رباء تحمیل بر او شود جز ظلم و تعدی و سخت گیری، بیدادگری چیز دیگری نخواهد بود، و گذشته از این جواز رباء و شیوع آن، باعث عداوت و كینه از هر دو طرف ربح گیرنده و دهنده خواهد شد، زیرا امر از این دو خارج نیست یا آن بیچاره فلك زده ربح پول می دهد یا نمی دهد اگر در صورتی كه ربح دهد بدون تردید بغض و عداوت ربح گیرنده را به دل خواهد گرفت و در صورتی كه ربح و سود ندهد باز به طور قطع و مسلم، قرض دهنده، بغض و كینه ی آن بیچاره ی فلك زده را در دل می پروراند، لذا از این نكته نظر و نظرهای دیگر، دین مقدس اسلام رباء را بر مردم حرام كرد ولی میرزا بهاء از آن جائی كه تمام قوانین و دستوراتش بر خلاف دستورات عقلاء است، درباره رباء هم برعكس حكم كرده می گوید: اگر ربحی در میان نباشد
امور معطل و معوق خواهد ماند. ای آفرین بر این حكم بی اساس پوشالی و ای مرحبا بر این دستور بی پایه قلابی.